تقدیم به شکلاتی ترین سرشت سرنوشت

به نام پروردگار عشق...                                                                   اولین حس پروانه ایم تقدیم به دختر ملکوتی ام که دلیلی شد برای جاودانه زیستنم .                                                                          آغاز شد از انجایی که باید حکمت میشد در روزگاری که عشق را به بهای نان میفروختند.                                                                ساختند دو دلی که مستانه وار رویاهایشان رنگین کمانی بود دختری از غرب آریا و پسری از سرزمین توس سقفی ساختند که تارش عشقو پودش فداکاری بود.                                                                       دل بستند به زندگانی ای که بوی ناب استقامت میداد که این استقامت بعد از چند سال و اندی فرش قرمزی باشد برای ورود فرشته ای از جنس بی نهایت با رنگ اردیبهشت ....                                       هستی ای که طلوعی شد به نام ♥یسنا♥                                              یسنای نیلی من... .                                                                        قدم های کوچکت چقد شبیه همان حکمت معروف قادر مطلق است. خداوند را به یمن بودن دو معجزه تکرار نشدنی زندگیم شاکرم... . نخست بودن مردی از جنس بهمن که لقب مقدس پدرت را به دوش میکشد .                                                                                          و تو عشق جاوید من... .                                                           مادرت کسی که کالبد خاکیش هم تورا می پرستد.